088 678 1000
info@zorgstem.nl
Je hebt hulp nodig om op bed gelegd te worden. Je kunt je niet zelfstandig omdraaien. En de zorgverlener legt je telkens zo neer, dat je de hele nacht met je gezicht naar de muur ligt. Dit wil je niet. Je probeert dat aan te geven, maar je praat moeizaam en bent lastig te verstaan. De begeleider die je in bed helpt, neemt geen tijd om naar je te luisteren, dus lig je nacht na nacht onrustig in je bed. Je slaapt slecht, bonkt op de muur en niets verandert.
Met dit verhaal klopte de zoon van deze mevrouw bij mij als cliëntenvertrouwenspersoon Wzd aan. Of ik iets voor zijn moeder kan betekenen, want zo de nacht doorbrengen is niet de wens van zijn moeder. Wanneer je de tijd neemt voor een gesprek geeft ze dit ook zelf aan, merk ik tijds mijn bezoek aan haar. Ondanks dat ze moeizaam spreekt, heeft ze een heel duidelijke mening.
Ik heb haar zoon, die haar vertegenwoordigt, ondersteund in gesprekken met de begeleiding en teammanager, maar zij gaven niet thuis. De begeleiders’ standpunt was dat mevrouw teveel prikkels vanuit haar kamer kreeg, en zij hier onrustig van werd door haar slechte zicht. Het contact tussen de vertegenwoordiger en de arts verliep moeizaam. De arts vond een gesprek niet nodig. Vervolgens ben ik naar de locatiemanager gestapt. Uiteindelijk gaf deze de opdracht aan de begeleiding en teammanager om de wens van mevrouw na te leven. Mevrouw ligt nu ’s nachts met haar gezicht naar de kamer. De nachten zijn weer rustig en mevrouw heeft een heerlijke diepe slaap.
